Анонсы // ОТЗЫВЫ.BY - отзывы, идеи, предложения

Анонсы

Отзывы для потребителей (советы)
Отзывы для компаний (советы)

Свежы нумар Маладосцi чакае сваiх чытачоў. Захапляйцеся!

“Маладосці” патрабуюцца студэнты! Колькасць не абмяжоўваем!

Вераснёўскі нумар часопіса прысвячаецца студэнцтву. То і звяртайцеся да нас, студэнты, са сваімі запісамі “не па тэме” на палях канспектаў, сваімі думкамі пра вучобу і іншае, сваімі прызнаннямі выкладчыкам і сталоўкам, сваімі развагамі пра адукацыю і жыццё.

Калі вам 90 гадоў, вас таксама гэта датычыцца. Рэдакцыя будзе рада атрымаць на сканаванне для друкавання ўсё вышэй пералічанае, але створанае ад 40 да 70 гадоў таму (умоўныя межы, канечне). Будзем таксама радавацца юнацкім дзённікам прафесараў-знакамітасцяў (у сферах ад філалогіі да біялогіі), артыстаў-зорак, мастакоў-канцэптуалістаў, адраджэнцаў рознага кшталту і, як пішуць, інш.

Абвяшчаем таксама тэндар на публікацыю пра навучальную ўстанову, якая сёлета святкуе юбілей. Ваша ўстанова святкуе? Тады прысвецім гэты нумар вам і ёй.

Чакаем шквалістага ўзмацнення зваротаў у рэдакцыю.

“М”ы

Вясновыя захапленні клопатамі

(анонс Маладосцi)

Вітаю Вас. Я – Досця Звяздоўская. Вы – чытачы самага маладога часопіса і, адпаведна, маіх анонсаў. І зараз вы чытаеце новы анонс, які з’яўляецца крыху запознена, але віной таму не вы, а мая дзявочая вясенняя заклапочанасць. Усе ж вы былі васямнаццацігадовымі дзяўчатамі? Усе разумееце, як гэта? Прыходзіць вясна і ты думаеш: “аааааа! Што апрануць?!” І яшчэ розныя рэчы. За вокнамі ў гэты час крычаць каты, яны таксама заклапочаныя, але па-іншаму.

Другі нумар “Маладосці”. Коратка пра яго. Ён прыгожы і не кітайскі. Таму, пры пэўных развагах можна лічыць менавіта гэты нумар першым ў 2017 годзе. А мінулы – як бы бэта-версія.

Пра нашыя новыя праекты я ўжо ўзгадвала… Эх, галава зараз разляціцца на матузкі ад напружання. Думаеш пра адно, разважаеш пра другое, на сэрцы трэцяе, а тут яшчэ анонс пішы. Пішу. Пачынаю. Вось зараз.

У другім нумары прыгожая не толькі вокладка, а і змест (Досця, што ты пішаш?). Ужо другі раз з’яўляецца калонка “Лакацыя рэха”, якую вядзе адна знаёмая нам рукакрылая істота. Разліваецца па старонцы знізу ўверх іранічна-саркастычнымі радкамі. Калі так можна сказаць. Напэўна, можна. Тым больш, у мяне ўчора было свята, а за адзін дзень свята збягаць не павінна. Яно павінна яшчэ хоць крыху застацца, хаця б у якасці дазволу для заклапочанай дзяўчынкі выпадкова напісаць у сваім анонсе лухту, якая не адпавядае рэальнасці.

Што яшчэ вы знойдзеце на нашых белых старонках сярод чорных казурак літар? “Бойкі за фандом” Святланы Курганавай. Аўтарка знаёміць чытача з фандомам і яго складнікамі. Цікава, змястоўна і па справе. Увогуле са Святланай у нас шмат агульнага. І я маю на ўвазе не толькі тое, што мы студэнткі. У “Маладосць” нас прывёў адзін і той жа чалавек. І так прывёў, што ні яна, ні я ў бліжэйшы час сыходзіць адсюль не збіраемся.

Маладосцеўская проза парадуе вас падборкай рознабаковых і рознастылёвых апавяданняў ад Дзмітрыя Рубіна. Насамрэч, гэта той жа чалавек, што вядзе “Рубінавыя радкі”. Вось таму яны і “рубінавыя”, што творчы псеўданім у пісьменніка Рубін. Мяне асабліва ўразіла апавяданне пра трамвай. Я нават кавалачкам падзялюся.

“Трамвай на рэйках. Рэйкі гарачыя. Здаецца, што яны плавяцца. Плавяцца, як скура, калі яе хутка церці тыльным бокам нажа. Плавяцца, як плаўлены сыр на патэльні. Трамвай бяжыць. Так хуценька падымае і апускае свае маленькія ножкі. Так ціхенька спявае свае трамвайныя песні. Такі бадзёры і несумненны”.

Вось і мне б так. Стаць на рэйкі і рушыць са спевам наперад. Бо штосьці мацаю-мацаю шлях пад нагамі і ўсё не намацаю нічога. Кідае то туды, то сюды. Але гэта зноў пра сваё, а патрэбна пра часопіс.

“Мая мілая ведзьма” (школьны раман) Валерыя Гапеева пачынае з’яўляцца ў нашым часопіса. Марудна па кавалачках. Такі сваеасаблівы садызм. Але не абавязкова над сабой здзекавацца. Можаце, пачакаць пакуль твор выйдзе цалкам і тады ўжо прачытаць. Калі хопіць цярпення чакаць.

“Полымя чорнай свечкі

(счарнелай ад подыху ночы)

Прыманьвае белыя зоркі.

Летуценна-кволымі матылькамі

Злятаюцца яны да яго

І гінуць ад першага дотыку…

Збіраю іх крылы.

Шыю кашулю для неба”.

Кранальны верш Наталлі Смерцьевай. Паэткі, якая з’явілася ў “Маладосці” ўпершыню. Але адразу з такой цудоўнай паэзіяй, што я, напрыклад, ужо чакаю ад яе новай ежы для маёй дзявочай душы.

Нейкія людзі шумяць за сценамі і за вокнамі. Перашкаджаюць. Не даюць засяродзіцца. Пісаць. Як складана быць Досцяй Звяздоўскай. Думаю, на гэтым лепш завяршыць анонс. Толькі вось падзялюся інфармацыяй пра будучыню. У нашым часопісе плануецца некалькі тэматычных нумароў. Чацвёрты нумар – фантастычны, пяты – Полацкі, шосты – гістарычны, сёмы – Гродзенскі, дзявяты – студэнцкі. На ўсялякі выпадак ведайце пра гэта, магчыма, спатрэбіцца.

Дзякуй за ўвагу. Прабачце за сумбур і заклапочанасць. Але ж маладосць – яна розная. Вось і такая часам.

Запрашаем на наш сайт!

[все вакансии]